در بی تکیه گاهی :

 

                     هیچوقت این جوری حرف نزده ام

                      تا حس کنند

                     که دارم با کنایه می گویم

                   هر چند که دنیا کنایه ای پلشتی بود

                     که در آن

                    همه ی حرف های من خاک می خورد

                   یک اتفاق ساده مرا از اتاقی به بیرون پرتاب کرد

                  در پهنای بی تکیه گاهی

                  تصویری شدم واسم اعظمی

                  بازیچه ای که به حس تازه ای نمی رسید

                  وکلک آسمان فریبش داد

                   در هوای پروازی محال

                  ودلی که از اندوه گرفته است

                   هیچوقت این جوری از گوری نگفته ام

                   که سرشار پلشتی ست

 

             محمد شریفی