گمان

به ساز الفت / دل بسته باشم / خوشتر

نسیم نرمه تکانی می خورد

می رقصاند گل ها را

وسبزه هم به لطافت اندوه لبخند می زند

می توانم آن گاه

برای بیان عوالم درونی ام

چیزی بنویسم وزمزمه ای سردهم

تا گوشی را بلکه خوش آید

بگذار یاران گم کرده چراغ

گمان کنند

دارم ترانه ی شادی را

برای خوشبختی بازیافته می خوانم

این طور بهتر است

بیرون مان دیگران را می سوزاند

درون

خودمان را

 

محمد شریفی تیر ماه -1394

چه می شود

    این چه می شود  

                             بعدهارا  هم می میراند                               

کدامین مردمان

به تورق حس شما

در کتاب ها دل بسته اند

شب

گاهی پرستاره

گاهی

دریغ از کورسوی امید

راه را اگر پاهایمان نمی دانست

حسرتا از تلنگر کوچک ذهن

ما که از آسمان دل بریده ایم

از هراس چاه

چشم بر زمین خدا می دوزیم

" تا بعد ببینیم چه می شود  "

هر چند که آینه هم به ما نمی نگرد

 

محمد شریفی      تیر 1394

 

برای شاعر توانمندودوست بزرگوار سید علی صالحی

وشعر زیبای"بلند بلند بخوانید"ایشان

 

 

رنگ

نقاشی ات زیر باران است

با صدای منجمد خیابانی بی عابر

برس آغشته را که  می تکانی

رنگ ها در هم می رقصند

بیا یک مرتبه هم که شده

زبانم را سرخ بکش

سرم را سبز

همراه گنجشک هایی که از بیم کودکان بازیگوش

در سیاهی شب پنهانند

با چند خیابان شلوغ

که جماعتی گرم رنگ کردن یکدیگرند

راستی چرا نقاشی هایت بدون پنجره اند

نتوانسته ام چهره ی خودرا خوب تماشاکنم

میان رنگ های سیاهی که می چکد

                            بربوم

 

محمد شریفی   1353 - اهواز