مولفه مشخصی در شعر دهه 80 نداريم ... شاعری كه رابطه ندارد، ...

محمد شريفی:
مولفه مشخصی در شعر دهه 80 نداريم ... شاعری كه رابطه ندارد، فراموش می‌شود

سرويس: /سياسي /
کد خبر :12514

1386/2/20
13:36


خبرگزاري دانشجويان ايران - خوزستان

محمد شريفي گفت: دهه 80 با دهه‌هاي گذشته اختلاف سطح زيادی پيدا كرده چراكه ما در دهه‌هاي پيشين ـ به خصوص 40 و 50 ـ نام‌آوران و شخصيت‌هاي شعري با مولفه‌های بسياری داريم اما در دهه 80 مولفه مشخصي نداريم.

محمد شريفي در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خوزستان بيان كرد: ما در دهه 80 با تعدد شاعران مواجه‌ايم؛ اسامي كه فراوانند منتهی بدون شعر شاخص و مولفه‌اي خاص.

به نظر وي: در عصر حاضر، هر كس از منظر خود در پي نوآوری بوده است.

شريفي ادامه داد: حتي سيدعلي صالحي نيز از نام‌هاي گذشته است. صالحي با توجه به تجربه‌هاي گذشته و كارگاه شعري خود در مركز و جذب جوانان شعر را ظريف و دقيق و پخته به پيش مي‌برد.

اين شاعر با اشاره به اين كه در گذشته شاعران از پايه شروع مي‌كرده‌اند، يادآوری كرد : شاعران متناسب با سابقه و سن و سال خود به نه به واسطه رابطه، اشعار خود را جهت چاپ براي مجلات مختلف و از جمله مجله شاخص آن دوران " فردوسي " ارسال مي‌كردند.

وي در ادامه اظهار كرد: اما در حال حاضر دست اندركاران و مسؤولان از طريق رابطه كار مي‌كنند.

شريفي گوشزد كرد: اگر جو حاكم بر ادبيات انسان را بگيرد، آنچه خود داشته فراموش مي‌كند. اين به ادبيات كشور و در نهايت شعر دهه هشتاد ضربه مي‌زند.

شريفي با عنوان اين مطلب كه شاعری كه رابطه ندارد فراموش مي‌شود، گفت: شاعری كه منتقد كار خودش باشد و نظر و زبان مشخص خود را دنبال كند، ماندگار مي‌شود.

بازی :

                                                                                   

           گریه را

            گریاندم

                 با کتیبه ای در دست  

                 تاریخ ولادت و مرگ

          منطبق

              بیم مردن

                نه !

         زحمت اندیشه کم از مردن نیست

          دشمنانم به دوستی در آمدند  

            آتش بیار معرکه ی تردیدم

               چه نازیبایم جهان به خویش

             می خواند

              از اول روز بر آب زدم 

              که خواب بگریزد از چشمانم

            با من این موسیقی روان

                در ادامه است

                اتفاقی به گریه ام نمی برد

                 از پای هم

                  شیرین زبانی دوست

                  بازی نمی دانم

                نیستم فریبنده ی غزالان تازه پای

               که دست کودکی ام از دست زندگی

                در ازدحام نمی دانم هر کجای جهان

                 رها شده است

                   گریه را

                   گریاندم

          با همنشینی ستاره و معنای بوی یاس

          از مرگ در آمده ام

            ولادت و مرگ

            منطبق

            زمین را دو بار دیده ام ...

                                                                             

             محمد شریفی

                                                                                  

                                   

روی خط صلح:

 

آغاز جهان را دانستم

       تشنه تر از تولد خاک

     ابتدای هر پدیده نقطه ای است

          شنبه

       میلاد مورچه هاست

      منهم دوشنبه بود که آمدم

     شکل ظاهرم زیباتر از شیطان

      فهمیدم

     تا سعادت آدمی گلی فاصله است

    کسی از هیج فاصله ای نیامده بود

          فهمیدم

  تا انتهای جهان باید در پناه خودم باشم

          من خودم باشم

   گاهی خواب شفا دهنده را می دیدم

   که از متن زندگی می آمد

   زنده می شدم

 نفس ام می رفت و می آمد

   چشم هایم به آسانی

 در کاسه می چرخید

  می دیدم

   مشق هایم پیش از آنکه نوشته شود

          خط خورده است

    این بود که کاشفان خط شدیم

   حالا تو هر چه را دوست نداری

                                 خط بزن

  روی همه چیز را خط بزن

    بگذار تنها آسمان را بیاورم این پایین

   هر چند که ماه زشت چهره خوشش نمی آید

      حسادت می کند به من

  گاهی که از زمین کنده می شوم

  بعضی از آدم ها هم دوست ندارند

   می دانم بعضی ها انسان نمی شوند

        من کاری ندارم به آنها

   تو روی هر  که را می خواهی خط بزن

    اصلاهر آنچه را که بوی خاک دارد و از من نیست

      خط بزن

         روی دستها

          روی دلم

     فهمیدم که می شود همه چیز داشت و

           فکر نکرد

       می شود فکر کرد و

               هیچ چیز نداشت

            روی مراهم خط بزن

          تنها بگذار

     کمی پنجره را باز کنم روی عبور بادو

   بشنوم صدای پای مورچه ها را روی خط صلح

 

محمد شریفی